PREMIERA VO CEST NA INTERNACIONALNIOT DEN NA TEATAROT (27 03 2009)

16-07-2008(premiera)

skica za teatar trailer2

NASKORO:PAJTONOT-ARTHUR ADAMOV

Kulturna Klucalka: 24.12.2007

Vo ramkite na proslavata na 35 te godini na Mladinskiot kulturen centar kako {to ve}e sme izvestile na na{ata programa, se odr`a i mini-teatarskiot festival na alternativni i eksperimentalni teatarski trupi od Skopje “Lica bez maski”. Ovoj mini festival be{e otvoren so izvedbata na pretstavata “Otpu{oci” spored Nikolo Amaniti vo adaptacija i rezija na Igor Ivkovi}, a sino}a be{e zatvoren so “Skicata za teatar” od Semjuel Beket vo re`ija na Bore Angelovski. Predmet na dene{nava opservacija e imeno tokmu proektot na Teatarot “^ekori” od Skopje. Po relativno podolgo vreme ovoj teatar i spomenatiot re`iser povtorno se vra}aat na poznatata destinacija. Se vra}aat doma. Bore Angelovski koj va`i za teatarxija so najgolemo iskustvo koga e vo pra{awe bardot na apsudrniot teatar, irecot Beket, svojata kariera ja privr{uva, mo`ebi ne slu~ajno tokmu so istiot avtor. Na sini}e{nata izvedna na Skicata za teatar bevme svedoci na isklu~itelen teatarski nastan: mladi lu|e pod iskusnata re`iska palka na Angelovski ja tkaeja prikaznata za sovremniot `ivot i ~ovek vo koja nema razbirawe tuku edinstveno asocijacii, atmosfera, ton i boja. Crna. Barem koga e vo pra{awe Beket. Od negovite scenski voobli~eni stihovi vo dramska vizija kako klu~en moment ja izdvojuvame replikata za toa deka Ra|aweto e imeno Smrt! Zo{to i kako? I povtorno sme na terenot na faktite – ne e va`en odgovorot na pra{awata, tuku veli~ieto na genijalniot Beket e vo toa {to gi postavil. I taka ja zeznuva istorijata na civilizacijata. Vedna{ do nego tuka e i na{iot re`iser koj na eden za~uden na~in komunicira so nego kako da se rodeni bra}a. Irecot Beket i vele{anecot Angelovski se sretnuvaat na neutralna teritorija vo Pariz! [mekot i tonot na pretstavata go davaat tokmu “Sedumte varijacii na Sena” vo izvonredna interpretacija na mladata Nata{a Petkova. Bravo. Toa {to fascinira vo ovaa scenska vizija, sekako e neslutenata mo} na mladite akteri, bez isklu~ok da se spravat so te{kata, morbidna i depremira~ka lektira na asketot Beket, za kogo negoviot edinstven biograf veli, deka toj bil asket, no asket {to silno sakal `eni i viski! Apsurdnite stihovi, “~ekorcite” sino}a gi izgovorija so takva ubeditelnost {to prosto mo`e da se pozavidi. Prosto ne veruvam deka na svetov i vekov postoi druga sli~na situacija. Toa e “Lekcija” mo`ebi i ne sakaj}i od Jonesko, u{te eden apostol na teatarot na apsurdot, za toa kako se bi mo`ele da izgledaaat i da prozvu~at teatarskite raboti koi `ivot zna~at. Ovde, jadot i bedata se vgradeni iskonski i od toa begawe nema! Vsu{nost, klo{arite pod mostovite na Sena, voop{to ne se razlikuvaat od svoite sobra}a na skopskata `elezni~ka stanica ili eventualno pod Kameniot most na Vardar. Spored svojata analitika i studioznost pretstavata treba da se igra i da se gleda. Ednostavno nare~ena “Skica za teatar” taa izrasnuva vo sistem za teatar. Osobeno na ovoj batalen balkanski prostor. Novumot na teatarskite slu~uvawa, kako i mmnogu pati dosega, doa|a od strana, od marginite. Tuka, ne stanuva zbor za dekadentnata Evropa, tuku za ~ekorot na “teatarot ^ekori” od dve milji pred nea. Zna~i, ne stanuva zbor za primawe na nekogo nekade tuku za davawe nekomu ne{to. Improvizacija nema, za da dade{, treba da ima{: um, kocept, ideja, sila! Oficijalnata premiera na “Skicata za teatar” na Beket i Angelovski treba da se slu~i vo januri narednata 2008 godina. Ubavo bi bilo da se testira qubopiotnosta kako na doma{nata kulturna javnost, taka i agilniot francuski kulturen centar, za toa {to se slu~uva koga ni{to ne se slu~uva!

РЕАЛЕН ЖИВОТ ВО АПСУРДЕН ТЕАТАР

Педесет години актерска работа се врежани на тоа лице, избрчкано, остарено и добродушно. Главата побелена и со по некое немирно влакно кое навестува дека овој човек подготвува премиера. Погледот на Боре Ангеловски продира длабоко во душата на секој кој барем еднаш го сретнал во животот. Нековиот глас поигрува со реалноста, а неговите зборови ќе те натераат да веруваш и во невозможното.

Овој човек може да ве издигне до облаци и оддеднаш да ве тресне во правта со само еден поглед и во само еден миг. Актерскиот, а потоа и режисерскиот живот на македонскиот следбеник на Бекет, е една од најинтересните приказни кои сум ги чула. Неговиот свет се сцената, секојдневните проби и ликовите кои ги оживува и на кои им дава душа во театарот. Во моментите кога тој твори всушност молчи, ја потпира главата со рака, во репетиционата сала на театарот „Чекори“ во Автокоманда. Да се посвети целиот животот на театарот значи да се биде Боре Ангеловски. Да се биде достоен и единствен македонски следбеник на Бекет.

Качен на старата вишна, малиот Боре, со години присуствува на претставите на велешкото семејството Черчиеви. Тука Ангеловски, за прв пат, на чардакот на Черчиеви го гледа вистинскиот театар, за кој вели дека не успеал да го постави на сцена до ден денес. Таткото, мајката и двете ќерки Черчиеви од забава глумат театар незнаејќи дека едно дете постојано ги гледа и преку нив го учи животот и театарот.

Како следбеник на Семјуел Бекет, Макс Фриш, Ежен Јонеско и воопшто следбеник на театарот на апсурдот, овој човек станува жртва на едно време во кое радикални идеи немаат место на сцената. По претставата „Чекајќи го Годо“ во 60- те, Ангеловски е протеран од родниот Велес. Не заминува празен, бидејќи во џебовите на неговите сеќавања се сите ликовите кои ги создал и ги живеел на сцената. Кралот Беранже, Годо, Кралот Лир и сега останати и денес ги гледам како поигруваат во очите на вечно младиот старец. Секоја премиера и сите актери со кои работел имаат своја приказна, некоја анегдота, а нивното прераскажување е секојдневен ритуал и најдобра лекција за младите глумци.

И по четири срцеви удари, жештината и крвта во вените на овој човек се исти како оние на младиот Ангеловски кој во 1974 во Скопје го основа аматерскиот театар „Чекори“. Денес тој секојдневно готви во голем лонец за единственото семејство кое го има. А тоа се околу дваесетина млади актери аматери и кучката Арапка која е дел од магијата наречена „Чекори“. Тој им помага на своите деца во изработката на костимите, сценографијата, па дури и кога самите го поправаат покривот кој тече.

Валентин Манев вели дека Ангеловски му е како татко. Го научил да се однесува на сцената, но и во животот. Манев вели дека и по речиси 20 години познанство со Ангеловски тој се уште го гледа како оној ден кога првпат стапнал во театарот „Чекори“. Го гледа како еден голем човек, кој е полн со љубов кон светот.

Да го слушате Боре Ангеловски како говори е како да ја живеете историјата. Тој во исто време плаче и се смее, во исто време тагува и се радува за сите работи кои поминале. Ги предизвикува актерите да се предадат на претставата, да се посветат на ликот да го живеат мигот. Додека седи во првиот ред на салата, со прекрстени раце и нагрнат со палтото, ги гледа силуетите на актерите како танцуваат по сцената и молчи. Не зборува што размислува во тие мигови, чека да завршат со пробата за да биде строг, но правичен, едноставно да биде вистински глумец и татко.

23.12.2007

Skopje

Elena Ristevska

Od onaa strana na kostenite-najnagradenata pretstava na Teatar Cekori